Urszula Kasprzak (ur. 7 lutego 1960 w Lublinie^[6]) – polska wokalistka rockowa i autorka tekstów, znana jako Urszula.

Biografia [edytuj]

Początki [edytuj]

W dzieciństwie uczyła się gry na fortepianie i akordeonie. Ukończyła VIII Liceum Ogólnokształcące im. Zofii Nałkowskiej w Lublinie. Uczęszczała także na zajęcia w lubelskim Studium Piosenki. W roku 1977 jako amatorka uczestniczyła w eliminacjach do Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze. Piosenką "Kopciuszek" wyśpiewała główną nagrodę – Złoty Samowar.

Rok później (1978) wystąpiła w koncercie Debiuty na Krajowym Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu z piosenką "Umieć żyć", która jednak przeszła bez echa.

Urszula zaprzestała śpiewania i podjęła studia na UMCS w Lublinie. Jednak nie zapomniano o niej. W roku 1980 została zaproszona do udziału w Festiwalu Piosenki w Sopocie, by towarzyszyła wykonawcom w chórkach. W tym samym czasie Urszula nagrała w poznańskim studio sześć piosenek z Ryszardem Kniatem (późniejszym liderem grupy Klincz) oraz towarzyszyła Majce Jeżowskiej w chórkach w nagraniu jej debiutanckiej płyty.

Przełomowa współpraca z Budką Suflera [edytuj]

Na przełomie lat 1981 i 1982 miały miejsca ważne dla Urszuli wydarzenia. Romuald Lipko (lider Budki Suflera) za namową Jerzego Janiszewskiego zgodził się skomponować dla Urszuli kilka piosenek. Nagrań dokonano 15 czerwca 1982 roku w poznańskim studio Polskiego Radia. Były to: "Fatamorgana '82", "Bogowie i demony" i "Luz blues w niebie same dziury". Piosenką "Fatamorgana '82" Urszula zadebiutowała w lipcu w jednym z sobotnich bloków Zapraszamy do Trójki. W tydzień potem już była na liście. Pozostałe utwory ukazały się pod koniec 1982 na pierwszym singlu Urszuli i także szybko podbiły krajowe listy przebojów.

Lata 1983-1987 to lata współpracy z Budką Suflera. Należy tu wyraźnie zaznaczyć, że Urszula nigdy nie była wokalistką Budki Suflera. Na koncertach zawsze przedstawiano ich jako Urszula i Budka Suflera, bądź Urszula z towarzyszeniem Budki Suflera.

W roku 1983 ukazał się debiutancki album wokalistki, pod tytułem Urszula, utrzymany w pop-rockowej stylistyce. Promowana wówczas ballada "Dmuchawce, latawce, wiatr", okazała się największym przebojem z płyty, a w konkursie Polskiego Radia i Telewizji została uznana za Największy Przebój Roku. Utwór doczekał się także anglojęzycznej wersji "Slowly Waking"^[7], która weszła na listę przebojów Radia Luksemburg. Urszula zdobywała ponadto wiele nagród na zagranicznych festiwalach piosenki: zdobyła drugie miejsce na szwedzkim Festiwalu Krajów Nadbałtyckich w Karlshamn, nagrodę pisma Mlada fronta na czeskim festiwalu Intertalent'83 w Pradze, wygrywała także w Berlinie, Dreźnie, Rostocku czy Norymberdze. Tymczasem w kraju przebojami z pierwszej płyty stały się także ballada "Michelle ma belle" oraz hard rockowa "Totalna hipnoza"^[8].

W 1984 roku Urszula przedstawiła odmienny, odchodzący od rocka zdominowany przez instrumenty klawiszowe electropopowy repertuar^[9]. Już jego pierwsza odsłona, "Malinowy król", okazała się megahitem. W tym samym czasie Urszula wystąpiła w musicalu Katarzyny Gaertner Żeglując w dobry czas, gdzie wyśpiewała przebój "Polka idolka". Później dużą popularność zyskały kolejne piosenki przygotowane na drugi album: "Podwórkowa kalkomania", ballada "Wielki odlot", "Szał sezonowej mody" i "Twoje zdrowie mała". W 1985 roku, z dużym opóźnieniem zostały wydane na płycie Malinowy król. W tym samym roku Urszula zadebiutowała na srebrnym ekranie. Zagrała samą siebie w filmie Ryszarda Rydzewskiego Alabama, gdzie wraz z Budką Suflera wykonywała piosenki z nowej płyty. Na listy przebojów trafiła wówczas pochodząca z niego wokaliza "Temat Bożeny", która również trafiła na album^[8].

Wkrótce po wydaniu tej płyty na listy przebojów trafił premierowy utwór nagrany z Budką Suflera, "Próba sił". Urszula zagrała ponadto pierwszą rolę aktorską, w filmie Romana Załuskiego Och, Karol. Pochodząca z tego filmu piosenka "Baw mnie", zaśpiewana wraz z Sewerynem Krajewskim, została jej kolejnym przebojem. W tym samym roku artystka nagrała już materiał na trzeci album oraz przebój "Pod latarnią" na płytę zespołu Klincz, promowane dopiero od 1986 roku. Rok 1985 dla Urszuli był ważny także w życiu osobistym. Poznała swojego przyszłego męża i muzycznego partnera Stanisława Zybowskiego, który zaczął wtedy grać koncerty z Budką Suflera. W 1986 Urszula wystąpiła w kolejnym filmie Załuskiego, Głód serca oraz w jednym odcinku serialu kryminalnego Pawła Karpińskiego Na kłopoty Bednarski^[8].

Na płycie zatytułowanej Urszula 3, wokalistka przedstawiła tym razem bardziej gitarowe brzmienie. Promował ją hit "Powiedz, ile masz lat", a popularność zdobyły jeszcze ballada "Kto zamiast mnie", "Jestem ogniem", "Bez toastów", a w 1987 "Czeska biżuteria". Podobnie jak poprzedni album, ten również wyszedł z ogromnym opóźnieniem, już po wypromowaniu wszystkich przebojów, a więc dopiero w 1987 roku. W tym czasie Urszula zaśpiewała przebój "Sweet, Sweet Tulipan" - temat przewodni serialu telewizyjnego Tulipan oraz kolejny przebój z zespołem Klincz, "Koty"^[8].

Przemiana stylistyczna [edytuj]

W lutym 1987 Urszula ruszyła w trasę koncertową po USA. Ważniejsze miejsca występów to: Beacon Theatre na Broadwayu, dyskoteka Red Parrot na Manhattanie, polonijny klub Polonez w Chicago, Cardinale Club, a także uczelnie w takich miastach jak Filadelfia, Waszyngton, Detroit, Chicago, Nowy Jork, Boston. Również w tym roku urodził się syn Urszuli i Stanisława Zybowskiego, Piotr.

W roku 1988 Urszula powróciła z USA i wydała ostatni album nagrany z Budką Suflera^[10], a pierwszy wyprodukowany przez Stanisława Zybowskiego, zatytułowany Czwarty raz. Na tej płycie Urszula po raz pierwszy zaśpiewała także własne teksty. Połowę piosenek skomponował jej dotychczasowy kompozytor Romuald Lipko, a drugą połowę, tę bardziej rockową, Zybowski. Płyta przeszła jednak bez echa, promowana umiarkowanymi przebojami "Raz", "Czy to miłość to co czuję" i "Niebanalne życie"^[8].

Z USA Urszula przywiozła ponadto pierwszy polski album kompaktowy z muzyką rozrywkową, The Best of Urszula & Budka Suflera, wydany przez Rock Studio z Nowego Jorku. W tym samym roku z wielkim późnieniem trafiła na rynek płyta zespołu Klincz Jak lodu bryła, firmowana z Urszulą, zawierająca ich dwa dotychczasowe wspólne przeboje^[8].

W roku 1989 Urszula wystąpiła podczas koncertu Polska Promocja na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie z nowym zespołem Jumbo, którego liderem był Stanisław Zybowski. Zaprezentowała nowy, bardziej drapieżny, rockowy wizerunek. Polskę podbiła wtedy ballada "Rysa na szkle". Powodzeniem cieszył się także utwór "Smutno jest w zoo".

Lata 1990-1994 Urszula spędziła w Stanach Zjednoczonych, gdzie koncertowała dla publiczności polskiej i amerykańskiej. W 1992 roku na rynek trafiła w końcu płyta nagrana z Jumbo, już zdecydowanie rockowa Urszula & Jumbo. Oprócz "Rysy na szkle", tutaj w wersji anglo-polskojęzycznej jako "I Am On My Own" i "Smutno jest w zoo", nie przyniosła niestety żadnych innych hitów, kompletnie pozbawiona promocji i zignorowana przez wszystkie czołowe stacje radiowe i telewizyjne. W tym samym roku ukazały się również składanki Best of Budka Suflera & Urszula oraz wydana w Stanach Zjednoczonych w limitowanym nakładzie z okazji jubileuszu dziesięciolecia jej działalności artystycznej, Greatest Hits of Urszula z niemal identycznym zestawem nagrań^[8].

Wielki powrót [edytuj]

W 1994 roku Urszula wzięła udział w amerykańskiej trasie koncertowej Budki Suflera z okazji dwudziestolecia istnienia zespołu, podczas której przyjmowana była entuzjastycznie. W tym też roku powróciła do Polski, gdzie tak samo przyjmowana była na polskiej serii tych koncertów. Wokalistka postanowiła przypomnieć się utworem "Bez Ciebie nie ma mnie", na płycie wydanym jako "Euforia" oraz coverem szlagieru "Konik na biegunach". Dopiero ten cover okazał się "strzałem w dziesiątkę" i przywrócił Urszulę na szczyt. Rok później umiarkowaną popularność zdobyła ballada "Woodstock `94".

Absolutny przełom nastąpił dopiero w 1996 roku, kiedy na listy przebojów trafił megahit "Na sen"^[11]. W tym samym czasie, 21 marca, na rynek trafił długo oczekiwany powrotny album artystki, "Biała droga". Ponownie utrzymany w rockowych klimatach album został przyjęty entuzjastycznie i szybko zyskał miano Multiplatynowej Płyty. Okazał się największym bestsellerem w jej karierze, osiągając nakład ponad 300 tys. egzemplarzy. Wielkimi hitami stały się także: "Niebo dla Ciebie", "Ja płaczę" i już w 1997 tytułowa "Biała droga"^[8].

Wkrótce po premierze płyty Urszula uczestniczyła w festiwalu w Opolu oraz Sopot Rock Festiwal, a także na koncercie "Przystanek Woodstock" dla 30-tysięcznej widowni na lotnisku pod Szczecinem.

Jeszcze w tym samym 1996 roku Urszula zarejestrowała materiał na płytę koncertową Akustycznie, która ukazała się 6 grudnia i szybko zdobyła status Platynowej Płyty, z nakładem ponad 120 tys. sztuk. Ta płyta przyniosła także nowy przebój "Coraz mniej", który był polską wersją piosenki "Wishing Well" z płyty "Urszula & Jumbo". Płytę promowała również nowa wersja hitu "Dmuchawce, latawce, wiatr". W 1997 Urszula nagrała w duecie z Kayah premierowe nagranie na składankę "Playboy Play..." firmowaną przez miesięcznik "Playboy", pod tytułem "Uwierz, to nie ja"^[8].

23 listopada 1998 odbyła się premiera płyty Supernova, która również uzyskała status Platynowej Płyty i nakład ponad 120 tys. sztuk. Album przyniósł megahit "Anioł wie..." i nową wersję "Rysa na szkle", a popularność zdobyły też single "Dnie-ye!", "Żegnaj więc" i "Depresja".

26 kwietnia 2001 ukazał się album Udar. Promujący go jako pierwszy singiel tytułowy przeszedł bez echa. Kolejne, "Piesek twist", "Klub samotnych serc" i "Progress", odniosły umiarkowany sukces. Album nie powtórzył więc sukcesu poprzednich płyt. Został nagrodzony Złotą Płytą za sprzedaż jedynie 35 tys. kopii. 25 sierpnia podczas Sopot Festival Urszula otrzymała jednak najwyższe trofeum, jakie artysta może zdobyć na festiwalu w Sopocie – statuetkę Bursztynowego Słowika za całokształt dokonań artystycznych^[9].

Również w 2001 roku do zespołu Urszuli dołączył znany gitarzysta rockowy Maciej Gładysz, zastępujący często na koncertach chorego Stanisława Zybowskiego. 22 listopada 2001 w warszawskim szpitalu Akademii Medycznej mąż Urszuli zmarł.

17 czerwca 2002 ukazał się dwupłytowy album The Best przygotowany przez Urszulę i jej męża z okazji dwudziestolecia pracy artystycznej. Na pierwszej płycie znalazło się 12 największych przebojów Urszuli w wersjach studyjnych. Druga płyta to 11 wielkich przebojów wokalistki, ale w wersjach koncertowych. Kompilację wzbogacił także jeden premierowy utwór "To, co było raz", który ukazał się na singlu promującym płytę. Album uzyskał status Złotej Płyty, osiągając sprzedaż ponad 35 tys. sztuk^[9].

Dekada oczekiwania [edytuj]

W 2002 roku, jako dodatek do miesięcznika Przyjaciółka, ukazał się pierwszy w karierze wokalistki album z kolędami.

W 2003 roku Urszula wzięła udział w projekcie RMF FM i nagrała dwa covery światowych przebojów z polskimi tekstami na płytę RMF FM – Moja i Twoja muzyka: "Kto by cię chciał pokochać" z repertuaru Boba Marleya ("Could You Be Loved") – singiel promowany teledyskiem - oraz "Jeśli mnie nie znasz" z repertuaru grupy Simply Red ("If You Don't Know Me By Now"). W tym samym roku Urszula wzięła też udział w kampanii społecznej Możesz zdążyć przed rakiem, w ramach której zaśpiewała piosenkę "Gdy mi ciebie zabraknie" na płycie Ladies oraz wystąpiła w galowym koncercie, promującym ten album, nagrany przez czołowe polskie wokalistki^[9].

W tym samym roku ukazał się mini-album Urszuli z piosenkami dla dzieci, będący dodatkiem do tygodnika "Gala". Wtedy też na świat przyszedł jej drugi syn, Szymon, z nowego związku. Urszula związała się z Tomaszem Kujawskim, który dotąd dbał o nagłośnienie podczas jej koncertów.

22 listopada 2003 roku na rynek trafiła kolejna kompilacja hitów Urszuli, Złota Kolekcja – Baw mnie. W maju 2004 roku Urszula wzięła udział w specjalnym koncercie Budki Suflera, zorganizowanym podczas festiwalu w Opolu dla uczczenia 30-lecia zespołu. Zaraz potem, 28 czerwca, ukazała się następna kompilacja, GWIAZDY XX WIEKU: Urszula, największe przeboje, część 1, która w rzeczywistości powtarzała piosenki z płyty Akustycznie. Niespełna trzy miesiące później, 20 września, została wydana druga część składanki, GWIAZDY XX WIEKU: Urszula, największe przeboje, część 2, zawierająca przeboje, które Urszula wylansowała po swoim powrocie na rynek muzyczny w połowie lat dziewięćdziesiątych.

Na początku 2005 roku Urszula wspólnie z innymi czołowymi polskimi wokalistami nagrała utwór "Pokonamy fale" w ramach akcji charytatywnej na rzecz ofiar tsunami na Oceanie Indyjskim.

We wrześniu 2005 roku ukazał się nowy singiel artystki "Dziś już wiem", poświęcony zmarłemu mężowi Urszuli, Staszkowi Zybowskiemu. Muzykę stworzył Łukasz Pilch, gitarzysta Budki Suflera. Utwór okazał się wielkim przebojem, jednak zapowiadany wówczas nowy album nie ukazał się przez blisko pięć kolejnych lat^[9].

W grudniu 2005 roku, jako dodatek do '"Gazety Wyborczej" ukazał się kolejny album wokalistki z kolędami, nagrany wspólnie z Poznańskim Chórem Chłopięcym.

W czerwcu 2006 roku Urszula pojawiła się na festiwalu w Opolu. Wystąpiła w dwóch koncertach: w Superjedynkach wykonała hit "Dziś już wiem", który walczył o tytuł Przeboju Roku, zaś podczas koncertu Premiery Gwiazd zaśpiewała pochodzący z zagranicznego publishingu utwór "Nie znam", na płycie wydany jako "Kayla".

W 2008 roku Urszula nagrała wspólnie z zespołem Czarno-Czarni piosenkę "Pierwszy wiersz" na ich płytę Nudny Świat, której premiera odbyła się w listopadzie 2009 roku.

Kolejny powrót [edytuj]

W czerwcu 2009 roku premierę radiową miało pierwsze od czterech lat nagranie Urszuli, "Wstaje nowy dzień", skomponowane przez Stanisława Zybowskiego, zwiastujące nową płytę. Singiel ten bardzo długo gościł na listach przebojów w lokalnych rozgłośniach radiowych.

W drugiej połowie 2009 roku Urszula gościnnie wystąpiła z Budką Suflera na koncertach z okazji 35-lecia istnienia zespołu: w sierpniu podczas Sopot Hit Festiwal, w październiku w katowickim Spodku oraz w listopadzie na kilku koncertach w USA.

9 kwietnia 2010 odbyła się premiera od lat oczekiwanego albumu Urszuli, Dziś już wiem^[3]. Nowe piosenki utrzymane były w stylistyce soft rockowej. Premierę płyty poprzedził kolejny przebój, "Każdy z nas ma", skomponowany przez gitarzystę zespołu Wilki, Mikisa Cupasa. Obok Pilcha i Cupasa wśród kompozytorów nowych utworów znalazł się także Sebastian Piekarek, a teksty do nich napisali, oprócz samej wokalistki, Krzysztof Jaryczewski, Beata Kozidrak, Luiza Staniec, Maciej Winogrodzki i Grzegorz Walczak. Album wyprodukował Maciek Gładysz, który po śmierci Stanisława Zybowskiego został kierownikiem muzycznym zespołu Urszuli. Następnym hitem okazał się utwór "Skaczę na dach", pochodzący z publishingu^[9]. Album uzyskał status Złotej Płyty^[12].

6 sierpnia 2010 album Dziś już wiem został wydany na karcie pamięci microSD GOODRAM. Było to pierwsze polskie wydawnictwo wydane w formacie Flash Music^[13].

29 października 2010 ukazała się reedycja albumu Dziś już wiem, zawierająca CD z utworami z podstawowej wersji płyty oraz DVD z 17 teledyskami Urszuli, wyselekcjonowanymi z całego okresu jej kariery. Powstała ona dzięki fanom wokalistki, którzy pomogli w znalezieniu archiwalnych materiałów^[14]. Reedycję płyty promowała piosenka "Ten drugi", którą napisali szwedzcy twórcy: Jade Ell, Johan Ramström, Per Magnusson, Mark Tysper, Nicklas Kings i Nicklas Bergwall^[15].

Życie prywatne [edytuj]

Urszula ma dwóch synów: Piotra, urodzonego w 1987 roku ze związku z Stanisławem Zybowskim oraz Szymona, urodzonego w 2003 roku ze związku z Tomaszem Kujawskim.

Zespół [edytuj]

Obecny skład [edytuj]

• Anna Stankiewicz – chórki
• Michał "Burza" Burzymowski – gitara basowa
• Maciek "Mateo" Gładysz – gitara
• Sławek "Kosa" Kosiński – gitara
• Piotr "Szu" Mędrzak – gitara akustyczna
• Łukasz "Laszlo" Sztaba – instrumenty klawiszowe
• Krzysztof "Polo" Poliński – perkusja

Byli członkowie [edytuj]

• Stanisław "Zybek" Zybowski – gitary
• Jarosław Chilkiewicz – gitary
• Sławomir "Jasiek" Piwowar – instrumenty klawiszowe
• Wojciech "Puzon" Kuzyk – gitara basowa
• Robert "Misiek" Szymański – perkusja
• Małgorzata "Padosia" Paduch – chórki

Dyskografia [edytuj]

Płyty długogrające [edytuj]

Single promocyjne [edytuj]

Występy gościnne [edytuj]

Inne projekty i składanki [edytuj]

Płyty dołączone do gazet [edytuj]

Pozycje na listach przebojów [edytuj]

Filmografia [edytuj]

• 1997 – Zaklęta (Jenny)
• 1986 – Na kłopoty... Bednarski (pokojówka Janickiej)
• 1986 – Głód serca (koleżanka Janusza w biurze)
• 1985 – Och, Karol (Jola)
• 1984 – Alabama (piosenkarka)

Najważniejsze osiągnięcia i nagrody [edytuj]

• Złoty Samowar na Festiwalu Piosenki Rosyjskiej w Zielonej Górze
• współpraca z Budką Suflera (3 płyty)
• Przebój Lata 1982 – Fatamorgana'82
• Przebój Roku 1983 – Dmuchawce, latawce, wiatr
• drugie miejsce Festiwalu Krajów Nadbałtyckich w Karlsham w 1983 oraz laureatka wielu festiwali m.in.: Berlinie, Pradze, Dreźnie, Rostocku i Norymberdze
• udział w wielu programach telewizyjnych m.in.: Szwecja, Holandia, Węgry i Czechy
• role w filmach i serialach – ’’Och Karol’’ ’’Głód serca’’, ’’Na kłopoty... Bednarski’’
• koncerty w Stanach Zjednoczonych
• Multiplatynowa Płyta za album Biała droga
• Platynowe Płyty za albumy: Urszula akustycznie i Supernova
• Złote Płyty za albumy: Udar, The Best i Dziś już wiem
• Mikrofon Popcornu'99 dla najlepszej polskiej wokalistki roku 1998
• Prometeusz 2000 za najwyższe osiągnięcia artystyczne i twórcze dla sztuki estradowej
• Polska Internetowa Nagroda Muzyczna internautów serwisu www.cgm.pl w kategorii "polska płyta roku rock" za płytę Udar (2001)
• recitale na festiwalu w Opolu (1999 rok) i Sopocie (2001 rok)
• Bursztynowy Słowik za całokształt dotychczasowej twórczości (Sopot 2001)